” Metamorphosis: Hayy ibn Yaqdhan “

This collection stems from contemplation on the philosophical treatise Hayy ibn Yaqdhan and the concept of inner perception, which Avicenna considers a guiding force in the pursuit of truth and personal enlightenment. In these works, human bodies become a canvas for the manifestation of illumination (Tazhib) and arabesque (Eslimi) patterns, elements of a spiritual structure in which transformation and metamorphosis are fundamental to the essence.

Symmetry in these pieces is not merely a formal feature; it reflects the order that flows within existence and consciousness. The figures that lie between the boundaries of human form and ornamentation exist in a state of liminality—between wakefulness and sleep, intuition and ignorance, balance and chaos. They carry an ancient story: the search for truth, the passage from darkness to light, and the blossoming of perception.

These works are grounded in the belief that, in the process of metamorphosis, humanity can either attain unity and harmony with a higher truth or become ensnared in imbalance. What distinguishes us from these two outcomes is our level of awareness and acceptance of transformation—a transformation that is mirrored within the patterns, forms, and spaces of this collection.

«دگردیسی»

این مجموعه، برخاسته از تأمل بر رساله‌ی فلسفی حی بن یقظان و مفهوم ادراک درونی است که ابن‌سینا آن را همچون نیرویی راهنما در مسیر کشف حقیقت و سلوک فردی می‌داند. در این آثار، بدن‌های انسانی به بستری برای ظهور نقوش تذهیب و اسلیمی تبدیل شده‌اند، بخشی از یک ساختار معنوی‌ که در فضای آن، تحول و استحاله درون‌مایه‌ای اساسی است.

تقارن در این آثار نه صرفاً یک ویژگی فرمی، بلکه بازتابی از نظمی است که در بطن هستی و آگاهی جریان دارد. پیکره‌هایی که در مرز میان انسان و نقش قرار دارند، در وضعیتی بینابین، میان بیداری و خواب، شهود و جهل، توازن و آشفتگی به سر می‌برند. آنان حامل قصه‌ای کهن‌اند؛ قصه‌ی جستجوی حقیقت، عبور از تاریکی به نور، و شکوفایی ادراک.

این آثار بر این باور استوارند که انسان در روند دگردیسی، هم می‌تواند به وحدت و هماهنگی با حقیقت والاتر دست یابد و هم در اسارت عدم تعادل گرفتار شود. آنچه ما را از این دو سرنوشت متمایز می‌کند، میزان آگاهی و پذیرش تحول است—تحولی که در دل نقش‌ها، فرم‌ها و فضای این مجموعه انعکاس یافته است.